"Alle dagen waren voorspelbaar maar op geen enkele waren wij voorbereid."
(De helaasheid der dingen, Dimitri Verhulst)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
over hoe het wel of niet is gegaan
Schrijven was natuurlijk het middel bij uitstek om niet te hoeven leven, en toch de illusie te hebben er middenin te staan. Terwijl je stiekem zelf aan alle touwtjes trekt. (Arnon Grunberg)
1 opmerking:
Of wat dacht je van de zin die me het langst bijbleef:
"Mijn moeder kon mij zeer verwijtend aankijken wanneer zij weer op de keukenvloer stond te pissen."
en de meest rake zin:
“(…) of om er de nadruk op te leggen dat het leven van de oude doorgegeven was, als stokjes in een eeuwige estafette waar niemand de zin van kent maar waar men zich aan vastklampt in de grote helaasheid der dingen.”
Een reactie posten