Brief aan het thuisfront

Moederlief,

Langhe zult ghij reikhalzende hebben uitgekeken naar nieuwsch van uw zoon-soldaet. Met dit schrijven wil ik mij daervoor bij u en ons vader verontschuldighen en algelijk melden dat ik het - de omstandigheden indachtig - goed stel. Al die daeghen heb ik goed gegheten en gedronken (vooral dat laetste was gelijk gewoonlijck geen probleem voor uw kapoen). De strijd was zwaer, de cursussen dicke. Maar is het geen groote waarhede dat gij gheen ommelet kunt maeken zonder een ei te breeken, gelijk ons vader dat immer zo schoon zegt? Waarlijk wijze woorden. De nachten waren kort en de daeghen langhe. Ik heb geschreid van misérie en gevloekt om al dit leed, waarvan een mensch zich afvraeght: waarom toch, lieveheer, waarom? Maer heden kan ik u zeghen dat uw geduld ten langen leste de moeite waerd geweest is en dat uw zoon-soldaet afzwaait. Gijlie kunt dus voortaan met minder zorgelijcken trek op uw gezicht over uw tweede kind praeten tegen vrienden en kennischen. Niet dat ik u kan beloven dat ik voortaen al mijn kinderlijcke dromen heb opgeborghen en dat het vanaf heden allemael vanzelve goed zal komen met mij, maar ik heb het studeren dan toch al vaarwel gezeghd, nietwaer?

Tot spoedig,

Uw zeer geneghen zoon