er is een gedicht van o (en van ik weet het niet) dat ik zelf geschreven wou hebben. van besta en wees mooi ook. en van het leven dat een brood is om in te bijten. persoonlijk wil ik je vooral een keertje zoenen terwijl het onwedert en de hemel op onze kop dreigt te kledderen. maar in jouw brood wil ik ook wel eens bijten en over je appels van plezier zwijg ik beter, er zijn nog kinderen wakker.
(waar komt dit opeens vandaan?)
(waar komt dit opeens vandaan?)
5 opmerkingen:
o, dat hangt al jarenlang boven mijn bed :)
Hermans mooiste. Het is sentiment, maar wel verduiveld knap geschreven sentiment.
Boven mijn bed hangt er eentje van Claus
welk?
Hoe het weer was in het land zonder jou?
Eerst daalde er nevel
over de betonnen bergen.
Toen hing de zon als mist
over het paarlemoeren zand.
Toen bewoog de lucht
en werd klam als je oksels.
En alom steeg de geur
van de grote dieren die niet bestaan.
Tenzij in het geruis van je oor,
in het geritsel van je haar.
Zo was het weer in het land zonder jou.
Je bent de luchtdruk en de dauw
en de sneeuw in mijn schedel.
(Pff, hoe goed zijn die laatste regels niet? Dat noopt tot nederigheid.)
En vreemd genoeg ken ik dat gedicht dan weer wel.
(van: "... besta, wees mooi ...")
Een reactie posten