Geen grote lijnen

Niet leuk: geen grote lijnen meer zien en denken dat je zomaar wat doet. Een verhaal zonder plot schrijven. Ook niet leuk: in rondjes denken en vergeten hoe je ergens in moet berusten. En het is ook nooit stil genoeg, godammit, knettergek word je ervan. En je kan het allemaal wel, de gewone dingen doen - een brood kopen, iemand die je niet kent toch opbellen, een hele week lang op tijd op je werk zijn, geld overschrijven - en dus doe je het meestal gewoon. Maar dan is het de avond van één of andere dag in één of ander jaar en je wandelt naar huis en zonder aanleiding valt het op jou en je kan er niks aan doen, het is er alleen maar: de gedachte dat je alles altijd verknalt en fout doet aflopen en je denkt ook wel "Heh heh, nu niet overdrijven, jongen" en in zekere zin is het dus allemaal best wel grappig. Want je weet immers goed dat je jezelf iets aanpraat en dat het altijd weer overwaait. Helaas helpt dat niet om je beter te voelen. Gelukkig is er nog de zalvende stem van Lisa Germano.