Vandaag moest ik om 11u in een school in Heverlee zijn voor een sollicitatiegesprek. Rond half 11 opende ik fris gewassen en geschoren de voordeur, klaar voor een korte maar stevige fietsrit in de stijl van de oude kasseivreters. Eerst rustig achteraan in het peloton meepeddelen om de concurrentie in te schatten, daarna op het zwaarste stuk attaqueren en meteen 30 seconden pakken en solo over de meet komen. Een koud kunstje. Edoch mijn fiets was spoorloos en bovendien nergens te zien. Nu geef ik toe dat ik soms dingen zie die er niet zijn, of omgekeerd: dingen niet zie die er wel zijn. Dus ging ik even terug naar binnen en weer naar buiten. Vreemd, nog steeds geen fiets. Gestolen. Bugger. En ik had 2 weken geleden nog 58 euro aan herstellingen betaald. Dan vragen de leiders van het land zich af waarom wij op de bruine stemmen!
Enfin, ik moest nog steeds in Heverlee geraken. De bus dan maar, dik tegen mijn goesting. Ik háát bussen, moet u weten. Ze zijn nooit op tijd, zitten tjokvol bejaarden, je moet zelf maar uitvissen waar ze naartoe rijden en waar ze stoppen... En dan heb ik het nog niet eens over alle bussen vol argeloze reizigers die spoorloos verdwenen zijn. Die cijfers worden uiteraard geheim gehouden en publiekelijk ontkend. Vraagt niemand zich trouwens af hoe het komt dat De Lijn zoveel mensen gratis kan laten reizen? Als ik op café verkondig dat ik denk dat er ergens diep in de Ardennen geheime loodsen zijn waar ongelukkige ex-reizigers onder het klappen van de zweep bussen in elkaar aan het vijzen zijn, dan lacht men. Ze zullen niet blijven lachen!
Dit keer was de bus evenwel op tijd, ook voor de terugrit. Alvorens bij de politie aangifte te gaan doen liep ik nog door wat straatjes in de hoop mijn fiets terug te vinden en zoals dat gaat vond ik hem helemaal op het einde van mijn zoektocht, één straat verder dan waar ik woon, samen met al de andere fietsen die gisteravond voor de deur stonden. Grapjassen. Hoe zou dat dan gaan?
- Hé gasten, hier staan fietsen! De max!
- Wow, niet te doen! Dat moet de enige straat in Leuven zijn!
- Kunnen we daar niks mee uithalen?
- Ik weet het, laten we ze alle tien een straat verderop zetten!
- Maar dan moeten we drie keer heen en weer lopen?
- Dat is waar, maar het wordt wel lachen!
In wat voor een wereld leven wij? O ja, ik heb trouwens de job. Hoi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten