Zie ons bezig: hele concerto's roffelen we uit ons toetsenbord om toch maar zeker niets te verliezen. Alles zullen wij in zinnen vastgieten. Voor later, als er gaten komen in ons geheugen. Hubris, iemand? Want wie houden we voor de gek? Nu al zijn we gisteren kwijt. Schrijven is een achterhoedegevecht. And we love it.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten