Er lopen doedelzakspelers door de straat van mijn ouderlijke huis. Boven hun hoofden pronkt een werkelijk prachtige azuurblauwe hemel. Het wordt een topdag voor de middenstand en de mensen ademen in wolkjes. Toch lijkt er elk moment iets literairs te kunnen gebeuren. Je weet maar nooit met doedelzakspelers.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
De middenstand had het, voor zover ik zag, zélf iets minder voor de doedelzakspelers. Het ging meestal het best met de middenstandslocaties waar de doedelzakspelers op dat moment niét te horen waren.
Een reactie posten