nieuw

Ik mag dan wel al post gehad hebben in mijn nieuwe stekje, ik woon er nog niet met volle overgave van lichaam en geest. Hoe ik dat weet? Door mijn neiging alles nog nieuw en op z'n plaats te houden. Ik verschuif de salontafel tien keer op en dag. Ik kan nog geen glas water drinken en het glas gewoon op tafel laten staan tot de volgende dag. Het moet terug naar de keuken, want daar horen glazen thuis. Schoenen mogen niet blijven slingeren maar moeten bij de andere schoenen in de nis. Het raam openen is op dit moment een nog veel te bewuste handeling. Laat ik het raam eens openen. Hop. Kijk, ik open het raam. Het raam van mijn nieuwe appartement. En ik doe het weer dicht. Open. Dicht. Vervolgens ga ik weg, maar bedenk dan dat ik het raam net wou openzetten. De muren zijn ook nog veel te wit en leeg. Er ontbreken nog posters, foto's en andere decoratieve rimram. Voorlopig ontbreekt de wil om mij daarin te verdiepen. Vanmiddag had ik bezoek. Ik was even weg om een boodschap te gaan doen en toen ik terug kwam, was ze er al. Spijt dat ik had. Nu kon ik mijn eigen deurbel niet horen.