"U spreekt goed Frans," zei de man. Hij was de vader van één van mijn leerlingen en zelf afkomstig uit Vlaanderen. Het was de laatste dag van de cursus Nederlands en dus waren er ouders en rapporten. Hij had mij net naar het Frans horen overschakelen toen de moeder van een andere leerlinge wel erg verward begon kijken. "Tja," antwoordde ik, "het blijft de tweede landstaal, hé?" De man lachte groen: "Maar voor hoe lang nog?" Ik antwoordde dat het wel geen zo'n vaart zou lopen. Er waren ongetwijfeld betere momenten om uit te leggen dat België al lang niet meer bestaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten