Rust

Op weg naar de krantenwinkel kon ik er niet naast kijken: alle mensen die mijn pad kruisten, leken zo dodelijk vermoeid. Ze sleepten zichzelf voort richting whatever. Dat zal het keren der seizoenen wel zijn. Was de lente maar vatbaar voor personificatie, niet waar? Dan hield ik hem/haar gaarne een pistool tegen de slaap: 'Hoe zit het, beunhaas/takkewijf? Gaan we nog lang treuzelen?'

Bij de krantenman kocht ik een Humo en een biljetje 'Win for life'. De krantenman maakte zijn vaste mopje ('Je trakteert toch als je gewonnen hebt hé?') maar dat stoorde mij niet. Vaste mopjes zijn goed. Zij zorgen voor rust in onze zielen.

[Oran luistert naar: Upward over the mountain (Iron & Wine), Simple Song (Lyle Lovett), Burn in my skin (Ray Lamontagne),...]