Ze ligt opgekruld te soezen op mijn zitbank. Kont tegen mijn dijbeen. Haar cd van Counting Crows staat op. Af en toe schopt ze in haar slaap zachtjes tegen mijn schenen. Adam Duritz zingt over 'the time when kindness falls like rain'.
Ik heb het al gezegd en ik blijf het herhalen: mensen zijn van glas. En ze kunnen mij momenteel met borstel en vuilblik bij elkaar vegen.
Ik heb het al gezegd en ik blijf het herhalen: mensen zijn van glas. En ze kunnen mij momenteel met borstel en vuilblik bij elkaar vegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten