zaterdag 22 december 2007

Brief

Dag lezer,

De feesten komen eraan. Vluchten kan niet meer. Ik heb twee weken vakantie en lees Zorba de Griek. Een groots boek, ook al ben ik nog niet eens halfweg. Het gaat over alles. Veel passages geven mij buikpijn. Boekenlezers weten wat ik bedoel.

Zat ik ook maar op Creta, zoals Zorba en zijn metgezel. Overal beter dan hier. Dat is niks persoonlijks, hoor. Het zijn gewoon de donkere dagen waar ik niet tegen kan. En de lichtgevende herten. En mijn zus die ik per ongeluk zie huilen. Ondertussen is mijn kamerplant met kalme waardigheid aan het sterven. Ook dat nog. Trouwens, van de hak op de tak: heb ik intussen nog geen recht op een hoofdlettermeisje? Nou? Waar blijft ze dan? Waarom komt ze de smog niet uit de kamer jagen? (Of ken ik haar misschien al lang? Is het daarom zo moeilijk om haar te zien?)

Dag lezer, hou het warm.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Je hoofdlettermeisje denkt misschien net hetzelfde, beste Oran. Misschien vindt ze dat smogjagers per definitie mannen zijn en wacht ze tot je haar wereld opent. Of misschien is ze één der laatste avonturiers maar wacht ze het juiste moment af om toe te slaan... Ja, ik kan me uren afvragen waar dat hoofdlettermeisje van je blijft. Mag ik haar dan ontmoeten, wanneer ze aangekomen is?

klaproosje zei

dat lieve pakje onder de kerstboom misschien?

babs zei

Ah, lichtgevende hertjes zijn zo snoezig. Toch? (nuja, ik heb een zwak voor herten, dus ik ben bevooroordeeld.)

Maar lichtgevende/opblaasbare/uit-het-raam-hangende kerstmannen mogen voor mijn part ook allemaal gruwelijk aan hun einde komen. Juk!


Oh, en misschien is je hoofdlettermeisje wel aan het winterslapen? En als er een stralende zon staat komt ze weer naar buiten. (Of omgekeerd.) Afwachten dus. Vanaf nu worden de dagen weer langer en lichter. Als dat een troost kan zijn.

Anoniem zei

nog voor je kan zeggen "jij hebt makkelijk praten", wil ik zeggen: vertel het haar gewoon.