Op de trein zat een meisje dat vingervlug potloodschetsen op papier maakte. Ik probeerde op haar blad te loeren maar het licht viel verkeerd.
Het meisje had bruine krulletjes en ik vroeg me af of ze gelukkig was. Gelukkige meisjes, tekenen die? Bestonden daar gegevens over? Was daar al ernstig onderzoek naar gedaan?
Ik had het altijd eens zelf kunnen vragen: 'Meisje met de bruine krulletjes, ben je gelukkig?' Maar dat was geen manier van doen, zo tegen een wildvreemde. Dus ik at mijn appel en keek door het raam. Buiten in de wei stonden koebeesten.
Het meisje had bruine krulletjes en ik vroeg me af of ze gelukkig was. Gelukkige meisjes, tekenen die? Bestonden daar gegevens over? Was daar al ernstig onderzoek naar gedaan?
Ik had het altijd eens zelf kunnen vragen: 'Meisje met de bruine krulletjes, ben je gelukkig?' Maar dat was geen manier van doen, zo tegen een wildvreemde. Dus ik at mijn appel en keek door het raam. Buiten in de wei stonden koebeesten.
4 opmerkingen:
of je had het haar anders ook altijd eens zelf kunnen vragen
als ik een euro kreeg voor de keren dat ik achteraf dacht "ik had het gewoon eens kunnen vragen"
dan was ik rijk en kocht ik cadeautjes voor alle mensen
en door de cadeautjes is iedereen gelukkig en moet je 't nooit meer vragen. Dan krijg je nooit meer euro's. En dan kan je geen cadeautjes meer kopen. En dan worden mensen ongelukkig. En dan moet je't weer vragen.
Mijn haar krult altijd een beetje als het vers gewassen is. Maar je kent me toch? Je mocht het gerust vragen hoor. Al ben ik dus geen meisje.
Een reactie posten